- جوان‌های ورزشکار موجب سربلندی ایران هستند/ ملت را شاد کردید، از همه شما صمیمانه تشکر می‌کنم
- ماهوارهبر «قائم-۱۰۵» و ماهواره «نور-۴» تا سال آینده پرتاب می‌شود +فیلم
- صالح قاسمی: سازمان برنامه و بودجه پاشنه آشیل موفقیت قانون جوانی جمعیت است
- سپاه ۷۳ مجتمع آبرسانی برای ۳۵۰۰ روستا میسازد
- رشد خزنده دلار نیما/ پروژه تکنرخسازی ارز کلید خورد؟
- سلطان مصرف برق تهران کشف شد؛ مصرف برق یک محله در یک خانه شمال شهر!
- رشد ۸ درصدی؛ دشوارِ ممکن!
- شیعیان شبه قاره روی گسل ناامنی و تروریسم
- ترور شهید هنیه باشلیک پرتابه کوتاهبرد انجام شده است
- به مناسبت روز بزرگداشت شهدای مدافع حرم؛
- جنگ آبی؛ مجازات بیرحمانه علیه ساکنان کرانه باختری
- سومین پیروزی مادورو؛ اتمسفر پایدار ضدآمریکایی در منطقه لاتینتبار
- قول سدید رئیس‌جمهور در آیین پیروی از ملت
- دولت چهاردهم و مسئله «آسیبهای اجتماعی»
- بازی دو سر باخت؛ رهآورد فرش قرمز برای یک جانی تحت تعقیب
پنجشنبه ؛ 29 شهريور 1403 برشی از کتاب «انسان ۲۵۰ ساله»
سنت ماندگار خورشید یازدهم برای هدایت شیعیان
روز‌های نخست ماه ربیع‌الثانی، با ولادت با سعادت یازدهمین خورشید فروزان آسمان امامت و ولایت، حضرت امام حسن عسکری (ع) همراه است؛ امام بزرگواری که هرچند ۲۸ سال بیشتر زندگی نکرد و در جوانی به دست خلفای ظالم زمانه به شهادت رسید، اما در همین عمر کوتاه، به مدد علم و حمایت الهی، سلسله نورانی امامت و هدایت جامعه اسلامی را تکمیل کرد و زمینه را برای آغاز امامت حجت موعود خداوند و ورود به عصر انتظار فراهم کرد.
روز‌های نخست ماه ربیع‌الثانی، با ولادت با سعادت یازدهمین خورشید فروزان آسمان امامت و ولایت، حضرت امام حسن عسکری (ع) همراه است؛ امام بزرگواری که هرچند ۲۸ سال بیشتر زندگی نکرد و در جوانی به دست خلفای ظالم زمانه به شهادت رسید، اما در همین عمر کوتاه، به مدد علم و حمایت الهی، سلسله نورانی امامت و هدایت جامعه اسلامی را تکمیل کرد و زمینه را برای آغاز امامت حجت موعود خداوند و ورود به عصر انتظار فراهم کرد. حضرت امام حسن عسکری (ع) در روز هشتم ماه ربیع‌الثانی سال ۲۳۲ هجری قمری در مدینه متولد شد و از آنجا که پدر بزرگوارش امام هادی (ع) به اجبار خلفای عباسی از مدینه به عراق فراخوانده شد تا تحت نظر حکومت جائر و ظالم زمانه قرار گیرد، بخش عمده عمر امام عسکری (ع) نیز در عراق و در شهر سامرا گذشت. بخش قابل‌توجهی از دوران شش‌ساله امامت و پیشوایی ایشان نیز در محدوده‌ای نظامی در شهر سامرا گذشته و به خاطر همین محدودیت‌های ظالمانه حکومت عباسی، ارتباط آن امام همام با شیعیان عمدتاً از طریق نمایندگان ایشان که از شیعیان عالم و خودساخته بوده‌اند، صورت گرفته است و از قضا، همین محدودیت ناخواسته باعث شد تا فکر و ذهن جامعه اسلامی برای پذیرش غیبت حجت دوازدهم آماده‌تر شود.
در روایتی از امام حسن عسکری (ع) که در صفحه ۳۷۲ از جلد ۷۵ کتاب بحارالانوار نقل شده، آمده است: «برای ما در کتاب خدا حقی قرار داده شده است و ما نزدیکان رسول خدا هستیم و خداوند ما را پاک گردانیده است؛ هیچ‌کس جز دروغ‌گو، این مقام را ادعا نمی‌کند» که این روایت نورانی، بیانگر گوشه‌ای از عظمت و حقانیت سلسله امامت و ولایت است. کتاب «انسان ۲۵۰ ساله» که حاوی بیانات ارزشمند و تحلیلی رهبر معظم انقلاب درباره خط مبارزه ائمه معصوم (ع) است، به ویژگی‌های خاص دوران زندگی امام حسن عسکری (ع) و پدر و جد بزرگوار ایشان اشاره می‌کند. از جمله در بیان عظمت مقام خورشید یازدهم می‌گویند: «ایشان امامی است که موافقان، شیعیان، مخالفان، غیر معتقدان، همه شهادت دادند و اعتراف کردند به فضل او، به علم او، به تقوای او، به طهارت او، به عصمت او، به شجاعت او در مقابل دشمنان، به صبر و استقامت او در برابر سختی‌ها و این‌همه فضیلت، این‌همه مکرمت، این‌همه عظمت را نه‌فقط ما به آن‌ها قائلیم، بلکه دشمنانشان، مخالفانشان، کسانی که اعتقاد به امامت آن‌ها نداشتند، همه اعتراف کرده‌اند».
راه و هدف مشابه در زندگی ۱۲ نور الهی
در بخش دیگری از این کتاب، با اشاره به مشابهت هدف و راه ائمه معصوم (ع) آمده است: «باید به این نکته در زندگی ائمه (ع) توجه داشته باشید که این بزرگواران، دائم در حال مبارزه بودند؛ مبارزه‌ای که روحش سیاسی بود؛ زیرا کسی هم که در مسند حکومت نشسته بود، مدعی دین بود. او هم ظواهر دین را ملاحظه می‌کرد. حتی، گاهی اوقات نظر دینی امام (ع) را هم می‌پذیرفت. مثل قضایایی که در مورد «مأمون» شنیده‌اید که صریحاً نظر امام (ع) را قبول کرد؛ یعنی ابایی نداشتند که گاهی نظر فقهی را هم قبول کنند. چیزی که موجب می‌شد این مبارزه و معارضه با اهل بیت وجود داشته باشد، این بود که اهل بیت، خودشان را «امام» می‌دانستند. چون کسی که حاکم شده بود و خود را امام و پیشوا می‌دانست، می‌دید شواهد و قرائنی که در امام لازم است، در حضرت هست و در او نیست لذا این وجود را برای حکومت، خطرناک می‌شمرد. حکّام، با این روح مبارزه می‌جنگیدند و ائمه علیهم‌السلام هم مثل کوه ایستاده بودند. بدیهی است که در این مبارزه، معارف، احکام فقهی و خُلقیات و اخلاقیاتی که ائمه ترویج می‌کردند، جای خود را دارد. تربیت شاگردِ بیشتر و ارتباطات شیعی، روزبه‌روز گسترده‌تر شد. شیعه را این‌ها نگه داشت». در بخش دیگری از کتاب «انسان ۲۵۰ ساله» با اشاره به غربت و دوری امام عسکری (ع) از وطنشان، این‌طور آمده است: «درباره این سه امام - از حضرت جواد تا حضرت عسکری - نکته دیگری وجود دارد و آن این است که هرچه به پایان دوره حضرت عسکری جلوتر می‌رویم، این غربت بیشتر می‌شود. حوزه نفوذ ائمه و وسعت دایره شیعه در زمان این سه امام، نسبت به زمان امام صادق و امام باقر شاید ۱۰ برابر است و این چیز عجیبی است. شاید علت این‌که این‌ها را این‌طور در فشار و ضیق قرار دادند، اصلاً همین موضوع بود».
سنتی حسنه به یادگار از امام یازدهم
و در نهایت، به برکات این تلاش هوشمندانه امام یازدهم در شبکه‌سازی و ارتباط منسجم جامعه اسلامی برای مبارزه با ظلم و جهل که به‌عنوان یک سنت حسنه تلقی می‌شود، اشاره شده است؛ «در هیچ زمانی ارتباط شیعه و گسترش تشکیلاتی شیعه در سرتاسر دنیای اسلام، مثل زمان حضرت جواد و حضرت هادی و حضرت امام عسکری علیهم‌السلام نبوده است. وجود وکلا و نواب و همین داستان‌هایی که از حضرت هادی و حضرت عسکری نقل می‌کنند که مثلاً کسی پول آورد و امام معین کردند چه‌کاری صورت بگیرد، نشان‌دهنده این معناست».
در روایتی از امام حسن عسکری (ع) که در صفحه ۳۷۲ از جلد ۷۵ کتاب بحارالانوار نقل شده، آمده است: «برای ما در کتاب خدا حقی قرار داده شده است و ما نزدیکان رسول خدا هستیم و خداوند ما را پاک گردانیده است؛ هیچ‌کس جز دروغ‌گو، این مقام را ادعا نمی‌کند» که این روایت نورانی، بیانگر گوشه‌ای از عظمت و حقانیت سلسله امامت و ولایت است. کتاب «انسان ۲۵۰ ساله» که حاوی بیانات ارزشمند و تحلیلی رهبر معظم انقلاب درباره خط مبارزه ائمه معصوم (ع) است، به ویژگی‌های خاص دوران زندگی امام حسن عسکری (ع) و پدر و جد بزرگوار ایشان اشاره می‌کند. از جمله در بیان عظمت مقام خورشید یازدهم می‌گویند: «ایشان امامی است که موافقان، شیعیان، مخالفان، غیر معتقدان، همه شهادت دادند و اعتراف کردند به فضل او، به علم او، به تقوای او، به طهارت او، به عصمت او، به شجاعت او در مقابل دشمنان، به صبر و استقامت او در برابر سختی‌ها و این‌همه فضیلت، این‌همه مکرمت، این‌همه عظمت را نه‌فقط ما به آن‌ها قائلیم، بلکه دشمنانشان، مخالفانشان، کسانی که اعتقاد به امامت آن‌ها نداشتند، همه اعتراف کرده‌اند».
راه و هدف مشابه در زندگی ۱۲ نور الهی
در بخش دیگری از این کتاب، با اشاره به مشابهت هدف و راه ائمه معصوم (ع) آمده است: «باید به این نکته در زندگی ائمه (ع) توجه داشته باشید که این بزرگواران، دائم در حال مبارزه بودند؛ مبارزه‌ای که روحش سیاسی بود؛ زیرا کسی هم که در مسند حکومت نشسته بود، مدعی دین بود. او هم ظواهر دین را ملاحظه می‌کرد. حتی، گاهی اوقات نظر دینی امام (ع) را هم می‌پذیرفت. مثل قضایایی که در مورد «مأمون» شنیده‌اید که صریحاً نظر امام (ع) را قبول کرد؛ یعنی ابایی نداشتند که گاهی نظر فقهی را هم قبول کنند. چیزی که موجب می‌شد این مبارزه و معارضه با اهل بیت وجود داشته باشد، این بود که اهل بیت، خودشان را «امام» می‌دانستند. چون کسی که حاکم شده بود و خود را امام و پیشوا می‌دانست، می‌دید شواهد و قرائنی که در امام لازم است، در حضرت هست و در او نیست لذا این وجود را برای حکومت، خطرناک می‌شمرد. حکّام، با این روح مبارزه می‌جنگیدند و ائمه علیهم‌السلام هم مثل کوه ایستاده بودند. بدیهی است که در این مبارزه، معارف، احکام فقهی و خُلقیات و اخلاقیاتی که ائمه ترویج می‌کردند، جای خود را دارد. تربیت شاگردِ بیشتر و ارتباطات شیعی، روزبه‌روز گسترده‌تر شد. شیعه را این‌ها نگه داشت». در بخش دیگری از کتاب «انسان ۲۵۰ ساله» با اشاره به غربت و دوری امام عسکری (ع) از وطنشان، این‌طور آمده است: «درباره این سه امام - از حضرت جواد تا حضرت عسکری - نکته دیگری وجود دارد و آن این است که هرچه به پایان دوره حضرت عسکری جلوتر می‌رویم، این غربت بیشتر می‌شود. حوزه نفوذ ائمه و وسعت دایره شیعه در زمان این سه امام، نسبت به زمان امام صادق و امام باقر شاید ۱۰ برابر است و این چیز عجیبی است. شاید علت این‌که این‌ها را این‌طور در فشار و ضیق قرار دادند، اصلاً همین موضوع بود».
سنتی حسنه به یادگار از امام یازدهم
و در نهایت، به برکات این تلاش هوشمندانه امام یازدهم در شبکه‌سازی و ارتباط منسجم جامعه اسلامی برای مبارزه با ظلم و جهل که به‌عنوان یک سنت حسنه تلقی می‌شود، اشاره شده است؛ «در هیچ زمانی ارتباط شیعه و گسترش تشکیلاتی شیعه در سرتاسر دنیای اسلام، مثل زمان حضرت جواد و حضرت هادی و حضرت امام عسکری علیهم‌السلام نبوده است. وجود وکلا و نواب و همین داستان‌هایی که از حضرت هادی و حضرت عسکری نقل می‌کنند که مثلاً کسی پول آورد و امام معین کردند چه‌کاری صورت بگیرد، نشان‌دهنده این معناست».
منبع: سایت رهنما
اشتراک گذاری:
ارسال نظرات